Hiç unutmam bir gün...

Yıllar yılları kovalar, zaman zamanı, saatler saatleri. Bir nefes gibi geçer hayat acısıyla tatlısıyla. Siz bu köşeyi okurken bile satırlar mısralar bile geçmişte kalacak. O an ne yaşadıysak bir anı, bir miras kalacak. Hayatta bazı anlar vardır ömür boyu unutulmayacak. Uzun bir ahhhhh çekerek, "Hiç unutmam birgün" diye başlayacak kelimeler ardı ardına sıralanmaya. Paylaşılacak duygular, anılar, bazen kahkahalar atılacak, bazen bir iki damla yaş. "Olsun iyi ki yaşamışım" diyeceksin, "bu da varmış kaderde be" diye, iç çekeceksin, neyseeeee ... HİÇ UNUTMAM BİR GÜN... Sene 1992, aylardan Kasım. Soğuk bir kış başlangıcı. Yıllarca İstanbul’da yaşamış, orada hayat mücadelesi vermiş bir genç birden bire Bolu’ya gelir. Sebebi ise annesinin vefat etmesi ve hayattan bir an bile tat alamaması. Bolu’daki ablasının yanına yerleşir. Günler günleri kovalar, zaman zamanı. Birgün, o zamanki adı Radyo Sistem (Radyo Yankı) da sevgili Hüseyin EMEL’le tanışır. Ve yeni bir hayat başlar. Uzun bir süre, sonra bir sabah yayındayken bir telefon gelir. Arayan Bolu ve Düzce’de bölgesel yayın yapan MTV TELEVİZYONU’nun ve Bolu’nun en çok okunan Gazetesi BOLU GÜNDEM’in sahibi, Sayın Fatih Melih MARADİT. "Gel görüşelim" der. İşte o an, genci bir heyecan basar. Düşünsenize, bir TV programı ve en çok okunan gazetesinde çalışma heyacanı. Biraz ürkek, "nasıl bir yer nasıl insanlar, nasıl bir ortam?" soruları aklında dolaşırken ilk gün gidiyor Bolu Gündem’e. Güleryüzlü nur yüzlü birisi EMİN CANDAN. "Hoşgelgin ailemize" diyor. İşte o sözcük ‘AİLEMİZE’, genci birden rahatlıyor. Tam o sırada iyi giyimli, kendinden emin yürüyen birisi yaklaşıyor ve sıcak bir gülümsemeyle, "Hoşgeldiniz. Ben Fatih Maradit" diyor. Bolu Gündem’deki hayatı bu şekilde başlıyor gencin. Huzur, sevgi ve saygının olduğu yerde bir aileye katılmanın mutluğuyla genç, umutla bakıyor hayata, dimdik kendinden emin... İşte o genç benim. Unutamadığım, unutamayacağım zamanı da hala yaşatan kişi ve kişilere BOLU GÜNDEM’E TEŞEKKÜRLER.