İnsan hakları

Devlet Su İşleri’nin “Su” adlı dergisinin ikinci sayısında “İşaretlerimiz kaybolmasın” başlıklı bir yazıyı sizlerle paylaşmak üzere köşeme aldım. “Birgün insan virgülü kaybetti...”O zaman zor cümlelerden korkar oldu ve basit ifadeler kullanmaya başladı. Cümleleri basitleşince düşünceleri de basitleşti. Bir başka gün “Ünlem işaretini” kaybetti ve soru sormaz oldu. Hiçbir şey ama hiçbir şey onu ilgilendirmiyordu. Ne kainat ne dünya ne de kendi umurundaydı. Birkaç yıl sonra “İki nokta üstüste işaretini” kaybetti ve davranış sebebini başkalarına açıklamaktan vazgeçti. Ömrünün sonuna doğru elinde yalnız “tırnak işareti” kalmıştı. Kendine özgü tek bir düşüncesi yoktu. Son olarak “noktaya” gelindiğinde düşünmeyi ve konuşmayı unutmuş durumdaydı. Çağımızda en iyi yönetim ve yaşam biçimi demokrasilerle hayat bulur. Demokrasilerde yönetimlerin güçlü dayanağı eğitilmiş insan gücüdür. Demokrasilerin anayasası da insan hakları evrensel bildirgesidir. Yazım ve konuşma alanında imla kurallarına ait işaretlerimizi yerinde kullanmayı unutursak veya hiç bilmezsek konuşmayı ve düşünmeyi unutmuş oluruz. Düşünmeyi unuttuğumuzda başlar tehlike. İşte o zaman, birileri çıkar ortaya bizim adımıza düşünmeye başlar. İşte o zaman toplum adına yapılması gereken herşey bireysel düşünce kalıbı içinde şekillenir. Şablona göre şekiller, düşünceye göre eylemler çıkar ortaya. Takım oyunu yerini, ferdi yeteneklerin gösterilerine bırakır... Haklar birbirine karışır, huzur bozulur, kavgalar başlar, barış insanlardan uzaklaşır. Onun için insanlarımız yazım ve konuşma dilinde kullanılan, anlatmanın ve anlaşmanın anahtarı olan işaretlerimizi anlamlarıyla yerinde kullanmasını bilmeli. Bireysel veya toplumsal haklarının arkasında durup savunmayı yapabilmeli. Demokrasilerin yaşamasını istiyorsak, kavgadan önce haklarımızla birlikte dışımızda kalan insanların, arkadaşlarımızın,komşularımızın, savunmasız insanlarımızın da haklarına saygı göstermesini bilmeliyiz.