12.03.2004

1960’lı yıllardan biriydi. Halk Eğitimi Toplum Kalkınması adı altında köylerde bilgilendirme toplantıları başlamıştı.

O yıllarda Gerede’de çalışıyordum. Kurulan ekibin içinde Sağlıkçı, Doktor, Ebe, Ziraatçı, Veteriner ve Öğretmenler vardı. Haftanın belli günlerinde planlandığı şekilde köy köy dolaşıyorduk. Köy odalarında toplanan insanlara herkes kendi dalında bilgilendirmeler yapıyordu.

Zaman zaman kendi dillerinden konuşmadığımızdan şikayetçi oluyorlardı. “Kitabi konuşulanları dinlemekten usandık. Yapacaklarınızdan değil, yaptıklarınızdan örnekler verin. Laf o sizin anlattıklarınız bey laf!” dedi yaşlı ihtiyar...

Aradan kırk küsür yıl geçmiş, değişen birşey yok. Geçenlerde Sn. Başbakanımız geldi. Halk birşeyler bekliyordu. Bolu’da insanların kafaları karışmıştı. ORÜS’ten, Abant’tan, Teşvik Yasası’ndan, Turizm alanlarının tespitinde ilimizin safdışı kalışından herkes birşeyler söylüyor, yorumlar yapıyordu. Orman Bakanımızın basın toplantısında konuşulanlar tek tek sıralanıyordu Sn. Başbakanımız tarafından. Abant, Türkiye’nin Davos’u olacaktı!

Oysa bu insanlar üç Kasım’da üç sıfır kazandırmanın teşvik primini istiyorlardı. Ne yazık ki sizin için şunu yaptık denemedi. Bolu’ya verilecek teşvik müjdesi verilemedi. Doğalgaz gereksinimini bile meydanda toplanan insanlara söyleten Başbakanımız, “BOTAŞ’ın programında yoktu ama, biz programa aldırdık. Düzce ile birlikte doğalgazınız geliyor” müjdesini alamadık. 1950’den bu tarafa Bolu’nun kaderi bu. Hep kale olmuşuz, kalenin içinde hapsolmuş dışarıdan yardımı alamamışız. Kendi yağımızla kavrulmuşuz. Umutlarımız gene bir başka bahara kalmış gibi.

Şu yerel seçimlerin ılık rüzgarında vatandaşı rahatlatacak önemli haberler yok. Şunları yaptık, şunlar da projelerimiz söylemleri yanında ağırlıklı bir biçimde içinde kuş mu, civciv mi olduğu belli olmayan dışı yaldızlı kutu gösterimde ve üzerinde yazılı olan cek caklar. Lafo bey laf!..