Günlük yaşamaya alıştık

Geçtiğimiz haftayı yine diğerleri gibi unuttuk. 2 ile 8 Kasım tarihleri arası Lösemili çocuklar haftası. Lösemi çok kötü bir hastalık olduğunu da bilmeyenlerin sayısı çoktur diye düşünüyorum. Kan kanserinin tıp dilindeki adıdır Lösemi. Bunca televizyonun ve medyanın yayın yaptığı bir ülkede, lösemi gibi bir çok hastalığın işlenmesi yok denecek kadar az. Eğitici bilgi vermek şöyle dursun, biz çocuklarımızın kıymetini bile bilmiyoruz. Ancak kendi çocuğumuz veya yakınımızın bir çocuğuna bir şey olduğunda ağıtlar yakmayı biliyoruz.

Daha önce yazdığım yazılarımda hep aynı konulara değiniyorum. Özel günler olarak nitelendirilen bu günlerden başka kimseyi ne hatırlıyor ne de anıyoruz. Gerçi sadece bizde olan bir konu değil bu unutmalar. Dünyada bir çok ülkede, hele ki, günümüzde, Ortadoğu’da yaşanan kalleş ölümlerle, Filistinli çocukların ölümüne kimse kulak asmıyor. Savaş suçlusu olarak bir gün ölen çocuklar için yargılanacağını düşünüyorum. Bu elbette ayrı bir konu. Lösemili çocuklar haftasını bir haftaya sığdıranlar, ellerini şakaklarına koyarak şöyle bir düşünmeleri lazım. Lösemi olan çocukların yerine kendi yakınlarını koysalar, yürekleri acaba nasıl acır. O zaman işte o çocukların yaşadıklarını ve ailesinin neler çektiğini hissedeceklerdir. Ben daha da kötüsünü söylemek istiyorum.

Annesinin gece kilo almasın diye aç bıraktığı bebeğinin tedavisi için, kocaman ülke olan ülkemizde çocuklara verilen değeri daha önceden gördük. Bir çok insanın harcadığı paraları, kazandığı haksız bedelleri gördükçe, onların ölüme terk edildiğini ve toplumda hasta olan çocukların velilerini sokaklarda dilenci gibi dilendirmeleri daha da kötü bir durumdur. Sağlık her şeyden önce gelmektedir. Hele konu çocuk olunca diyecek söz bulamıyorum.