29.04.2004

Olayların çok yoğun olmadığı yerlerde günlük yazmanın zorluğunu bu işle uğraşanlar bilir. Bazen konular arka arkaya sıralanır, yazmakta zorlanmazsınız. Bazen bir kelime yazabilmek için gücünüz yetmez, belleğiniz işlemez olur, kalem oynatamazsınız.

Zaman olur bir iki yazıyı çıkarıp gönderiveriyorum gazeteye. Üzerlerini numaralayıp sıralı yerleştiriversin diye Nurşen kızımıza da not düşüveriyorum. İşte böylesi yazılardan birisi “Yangına Körükle Gidenler” başlıklı yazımla gazetenin sahibi Sn. Fatih Maradit’in “Aradığım İmamı Buldum” başlıklı yazısı sanki birbirimizi tezada düşürmüş gibi algılanabilir.

Oldum olası deprem uzmanlarının kendi aralarında yapması gerekli bilimsel tartışmaları televizyon ekranlarına taşıyıp halkın önünde tartışıyor olmalarına karşıyım. Bir o kadar da yaşanan felaketlerin sonrasında bilir bilmez insanların kafasını karıştıranlara karşı olmakla kalmıyor, kızıyorum da.

Geçenlerde yaşanan 4.6’lık depremin sabahında ortaya çıkan çadır satıcıları ve üretilen söylemlere şaşmamak mümkün değil. “Bu bir öncü deprem. Daha büyük şiddette tekrarlanacak. Evlere girmeyin!” Belediyeden eve gelene kadar belki yirmi kişi yolumu kesip sordu. “Kriz Masası’ndan açıklanmış. Vali, Belediye Başkanı açıklama yapmış. Deprem olacak, evlerinize girmeyin demişler. Doğru mu?” Akşam eve gelen telefonlar cabası. “Kardeşim akşama kadar Belediye çatısı altındayım. Ben böyle bir haber duymadım. Nereden çıkartıyorsunuz” dediğimde, Kaynak; öyle deyalla!

İşte ben bunlar için kullandım yazımın başlığını. Sn. Demirtaş’ın 200 yıl deprem olmayacak iddiası bilimsel olarak ne kadar doğru bilemem. Bildiğim ufak depremlerin olabileceğidir. Bunlar için de hazırlıklı olmamızdır.

O gün yapılan açıklamaların sonucunda da sanki Bolu’daki kat yükseklikleri tahdidinin kaldırılmasına ait başlatılmak istenen bir çaba var gibiydi. Teknik bir konudur, ayrıntıya girmek istemiyorum ama, düşey yapılan sondajlar ne kadar güvenlidir? Bu araştırmaların bir TSE damgası var mıdır? Raporlar ne kadar ciddidir, kuşkular var.

Deprem kuşağı üzerinde oturduğumuzu biliyorsak, yaşadıklarımızı unutmadan her an hazırlıklı olmamız gerektiğine inanıyorum.