29.03.2004

Çocuklar gördüm,

Garip ve kimsesiz.

Yar dibinde açan,

Çiçekler gibiydi,

Yalnız ve sessiz.

* * *

Karınları içe çökmüş.

Belli ki aç garipler.

Kemikleri çıkmış,

Çökmüş avurtları

Görünüyordu ayak parmakları.

* * *

Delik ceplerinde elleri,

Belliydi buz gibiydi

Tırnakları morarmıştı

Titriyordu soğuktan.

Soğuktan mosmordu elleri

* * *

Kıçında kocaman yamalık

Gömleği delik delik.

Çakmak çakmak gözler,

Çekilmişti yuvalarına.

Nasıl bir dünya ise bu?

Garip demişlerdi adına.

* * *

Bir el vardı uzanan.

Titrek elleri tutmak için.

Ülkemin geleceğisin sen.

Bu gariplik neden?

İşte okul, işte sıcak yuva

Armağan olsun benden.

* * *

Haydi tut elimi diyerek,

İzzet Baba uzattı sıcak elini.

Tut ki gidelim dedi aydınlığa.

Son verelim bu sefil,

Bu garip yalnızlığa.

İzzet Baysal’a Şükran Günleri etkinliklerine başlandığı şu günlerde bir kez daha rahmetle anıyorum.